Pałac w Mełnie
Miejscowość Mełno istniała już przed 1293 rokiem, gdy po raz pierwszy w
przywileju dla wsi Linowo wymienia się Jezioro Melneńskie. Wieś była wówczas
własnością rycerzy będących pod komendą zakonu krzyżackiego. Sam zakon założył
tu folwark, gdzie hodowano konie dla potrzeb wojskowych. Do końca XVI wieku
Mełno pozostawało w rękach niemieckich rycerzy, włościan a nawet sędziego
ziemskiego.
Prawdopodobnie pierwszym polskim właścicielem Mełna był biskup
Szymon Rudnicki i przez kolejne 200 lat wieś należała do kilku zamożnych
polskich rodzin. Jedną z nich był starościński ród Czapskich, który wybudował w
Mełnie piętrowy, murowany dworek z pralnią, spichlerzem, szopą na torf, dwiema
stodołami, kurnikiem, stajnią, dwiema oborami, owczarnią, domkiem ogrodowym i głęboką
studnią. Wskutek zadłużenia Czapskich Mełno znalazło się na krótko w rękach
Radziwiłłów, a konkretnie księżnej Urszuli Radziwiłłówny.
Wraz z kupnem w 1830 roku Mełna i okolicznych miejscowości
(Wygody, Gruty i Linowa) przez urzędnika pruskiego Gotlieba Bielera, rozpoczął
się okres świetności tych miejscowości. Bieler wprowadził nowinki techniczne w
uprawie płodów rolnych, znacznie podnosząc dochodowość majątku. Syn Gotlieba,
Emil, który po śmierci ojca w 1847 roku przejął majątek, w 1855 roku rozpoczął
budowę nowej rezydencji. W związku z tym, że wówczas w Europie nastąpił rozkwit
romantyzmu i historyzmu, a ich idea w pełni realizowała się w architekturze
neogotyckiej, właśnie na ten styl zdecydował się Emil Bieler. Na jego wybór z
pewnością miała wpływ budowa największego w tej części Ziemi Chełmińskiej
pałacu w Jabłonowie Pomorskim, także w stylu neogotyckim. W tym celu do budowy
obydwu pałaców sprowadzono architektów z Prus, którzy realizowali podobne
projekty na Wyspach Brytyjskich. Pałac w Mełnie zbudowano na wzór małego zamku
angielskiego, wokół którego założono park także w stylu angielskim, na
powierzchni 16 hektarów i wykopano trzy stawy. Do aranżacji wnętrz Emil Bieler
zaprosił architektów wnętrz, sprowadził meble, żyrandole i lustra. Aby zaakcentować
swoje przywiązanie do tych ziem, zlecił grudziądzkiemu malarzowi Gustawowi
Breuningowi wykonanie malowideł ściennych przedstawiających okoliczne zamki
krzyżackie.
Budynek jest piętrowy, murowany i otynkowany, zwrócony frontem ku
północy, na nieregularnym rzucie i z kwadratową wieżą od południa. W górnych
jej partiach zostały umieszczone okna biforyjne wzorowane na romańskich. W
narożniku północno-wschodnim znajduje się ośmioboczna wieżyczka alkierzowa z
neogotyckim sklepieniem wewnątrz. Portal główny od frontu ujęty jest po bokach
pilastrami, ponad którymi znajduje się jedno duże półkoliście zamknięte okno
ozdobione witrażem, również obramowane pilastrami i zwieńczone niskim
trójkątnym tympanonem. W zwieńczeniu ścian umieszczone zostały fryzy arkadowe
nawiązujące do formy romańskiej. Szczyty oraz jego ryzality posiadają
zwieńczenie schodowe.
Układ wnętrza, zarówno parteru jaki i pierwszego piętra, z niewielkimi zmianami przetrwał do dziś. Pokoje umieszczone są w amfiladzie po dwóch stronach korytarza biegnącego przez całą długość pałacu. Od frontu znajduje się dwukondygnacyjny hall o bogatym wyposażeniu z boazeriami i stolarką drzwiową. W prawym jego narożniku został umieszczony brązowy piec kaflowy z ozdobnym ornamentem roślinnym. Na pierwsze piętro galerii prowadzi drewniana klatka schodowa z zachowanymi tralkami, które swoją formą nawiązują do arkad fryzu zewnętrznego i korespondują z wystrojem boazerii ściennej. Nad wejściem znajduje się duże okno, po jego obu stronach umieszczone są dwa obrazy z motywami architektury obronnej. W sali balowej zachowały się oryginalne żyrandole. W całym budynku występują drewniane parkiety, drzwi z ozdobnym obramieniem, a w pomieszczeniu jadalni dwie windy kuchenne w drewnianej obudowie.
Przy rezydencji zbudowano liczne zabudowania gospodarskie, m.in. gorzelnię,
browar, chlewnie, obory, stajnie oraz bażanciarnię. Każdy budynek był ozdobiony
płaskorzeźbą wskazującą na jego przeznaczenie. Obecnie przy drodze stoją
wyeksponowane kadzie gorzelniane. Majątek w Mełnie pozostawał w rękach rodziny
Bielerów do 1945 r. Po wojnie w majątku urządzono Zakład Doświadczalny
Instytutu Zootechniki w Krakowie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz